برخی از سوالات شما

مطالبی در مورد عمل لیزیک
عمل لیزیک چشم

لیزیک (LASIK)؛ یکی از پرطرف‌دارترین جراحی‌های چشم است. در این روش جراحی، عیب‌های انکساری چشم در افراد نزدیک‌بین و دوربین و آستیگماتیسم رفع خواهد شد. Laser-Assisted In-Situ Keratomileusis‌که نام کامل جراحی لیزر است که در فارسی به آن “برش قرنیه با کمک لیزر” گفته می‌شود. این جراحی قدمتی بیش از ۲۰ سال در جهان دارد. با این کار، فرد، عینک و لنز را کنار گذاشته و دیگر نیازی به آن‌ها نخواهد داشت. در جراحی لیزیک چشم، یک‌لایه بسیار نازک از سطح قرنیه تراشیده می‌شود. سپس با استفاده از لیزر، این لایه به‌اندازه موردنظر خواهد رسید. عمل لیزیک چشم یک جراحی سرپایی با استفاده از بی‌حسی موضعی است که برای هر چشم مدت زمانی کمتر از ۵ دقیقه نیاز دارد. نظرات بسیار زیادی در مورد جراحی لیزیک، مزایا و معایب و البته مقایسه آن با سایر روش‌های جراحی چشم وجود دارد

مزایای جراحی لیزیک چیست؟

جراحی لیزیک دارای مزایایی است که افراد را به انجام آن ترغیب می‌کند.

 با کمک بی‌حسی موضعی که با قطره انجام می‌شود، بیمار درد بسیار کمی را تجربه خواهد کرد.

یک روز بعد از جراحی، بیمار دید خود را به دست می‌آورد.

بعد از جراحی لیزیک، نیازی به بخیه یا باندپیچی نیست.

بیش از ۹۶ درصد از افرادی که این جراحی را انجام داده‌اند، از نتیجه عمل راضی هستند.

بعد از عمل لیزیک، بیمار دیگر نیازی به عینک و لنز ندارد.

درصورتی‌که بعد از گذشت چند سال، دید چشم تغییر کند، پزشک می‌تواند آن را اصلاح کند.

بعد از جراحی نیازی به مصرف طولانی‌مدت دارو برای بهبودی نیست.

شرایط انجام لیزیک

این عمل برای افراد بالای ۱۸ سال (ایده‌آل ۲۱-۴۰ سال) با ثبات نمره عینک حداقل یک سال (تغییر کمتر از ۰.۵ دیوپتر)، ضخامت قرنیه حداقل ۴۸۰-۵۰۰ میکرون، بدون بیماری‌های چشمی مانند گلوکوم، آب مروارید، کراتوکونوس یا خشکی شدید چشم، و بدون بیماری‌های سیستمیک کنترل‌نشده مانند دیابت یا بارداری مناسب است.

نمره عینک مجاز

نمره مناسب شامل نزدیک‌بینی تا ۱۲- دیوپتر، دوربینی تا ۶+ دیوپتر و آستیگماتیسم متوسط است، اما بستگی به ضخامت قرنیه دارد؛ نمرات شدیدتر ممکن است نیاز به روش‌های جایگزین داشته باشند

دوره نقاهت

دوره نقاهت کوتاه است: بلافاصله پس از عمل بینایی بهبود می‌یابد، ۱-۲ روز استراحت، بدون درد زیاد، و دید کامل در چند هفته تا چند ماه؛ مراقبت‌ها شامل قطره چشمی، اجتناب از مالش چشم و فعالیت سنگین برای ۱-۲ هفته است.

عمل لازک چشم چیست؟

لازک (به انگلیسی: LASEK) در واقع مخفف عبارت  Laser Assisted Subepithelial Keratectomy می‌باشد. این عمل یکی از متداول‌ترین اعمال جراحی برای درمان عیوب انکساری دوربینی، نزدیک بینی و آستیگماتیسم محسوب می‌شود و سالانه افراد بسیاری آن را انجام می‌دهند. عمل که آنرا بعنوان یکی از امن‌ترین جراحی‌های لیزر چشم می‌شناسند، در واقع ترکیبی از دو عمل لیزیک و جراحی لیزر PRK می‌باشد.

فرایند این جراحی به این شکل است که در ابتدا لایه بیرونی و سطحی قرنیه چشم بصورت موقتی برداشته می‌شود و پس از آن به جهت رفع عیوب انکساری، اصلاح دید و شکل قرنیه از لیزری تحت عنوان لیزر اگزایمر استفاده می‌گردد. غالبا عمل لازک چشم به افرادی توصیه می‌شود که برای جراحی لیزیک مناسب نیستند و از آن جواب خوبی نخواهند گرفت.

مزایای عمل لازک چشم چیست ؟

  • از مزایای عمل لاز چشم میتوان به این موارد اشاره کرد: 
  • لازک یک جراحی بدون درد و خونریزی میباشد
  • عمل لازک چشم نیاز به بیهوشی ندارد
  • هزینه ی لازک نسبت به خرید سالانه‌ی عینک و لنز بسیار مقرون به صرفه است
  • عمل لازک برای قرنیه هایی که بدلیل نازکی قادر به لیزیک نیستند قابل انجام است
  • عمل لازک چشم عوارض کمتری نسبت به عمل لیزیک دارد.
  • با این عمل براحتی از شر عینک راحت خواهید شد.

شرایط لازم برای انجام عمل لازک 

برای اینکه فردی کاندیدای مناسبی برای عمل لازک باشد، باید شرایط زیر را داشته باشد:

ثبات شماره چشم: شماره عینک یا لنز شما باید حداقل در ۱۲ تا ۱۸ ماه گذشته ثابت بوده باشد.

سن مناسب: معمولاً افراد بالای ۱۸ سال (و ترجیحاً زیر ۴۵ سال) می‌توانند این عمل را انجام دهند. دلیل آن این است که چشم در سنین پایین‌تر هنوز در حال رشد و تغییر است.

سلامت عمومی چشم: فرد نباید بیماری‌های چشمی فعال مانند قوز قرنیه (کراتوکونوس)، آب سیاه (گلوکوم)، آب مروارید (کاتاراکت) پیشرفته، خشکی چشم شدید یا عفونت چشمی داشته باشد.

ضخامت کافی قرنیه: این شرط حیاتی است. اگر قرنیه شما بیش از حد نازک باشد، عمل لازک یا هر جراحی لیزر دیگری ممکن است برای شما خطرناک باشد. لازک نسبت به لیزیک به ضخامت کمتری نیاز دارد، اما همچنان یک حداقل مشخص وجود دارد.

عدد نمره چشم در محدوده قابل درمان:

نزدیک‌بینی (میوپی): معمولاً تا عدد ۸- دیوپتر

دوربینی (هایپروپی): معمولاً تا عدد ۴+ دیوپتر

آستیگماتیسم: معمولاً تا عدد ۴- دیوپتر

(این اعداد تقریبی هستند و توسط پزشک متخصص تعیین می‌شوند)

سلامت عمومی بدن: بیماری‌های سیستمیک کنترل‌نشده مانند دیابت، روماتیسم، بیماری‌های خودایمنی و نقص سیستم ایمنی می‌توانند روند بهبودی را مختل کنند.

بارداری و شیردهی: به دلیل تغییرات هورمونی که می‌توانند بر بینایی تأثیر بگذارند، انجام عمل در دوران بارداری و شیردهی توصیه نمی‌شود.

اقدامات کلیدی در دوره نقاهت:

معاینات دوره‌ای: پیگیری جلسات معاینه طبق برنامه تعیین شده توسط پزشک (معمولاً در روز اول، هفته اول، ماه اول، ماه سوم و ماه ششم) بسیار مهم است.

قطره‌ها: استفاده منظم از قطره‌ها را تا زمانی که پزشک توصیه کرده است ادامه دهید، حتی اگر چشمانتان کاملاً خوب باشد.

محافظت در برابر نور: همیشه از عینک آفتابی با UV400 استفاده کنید.

پرهیز از آرایش: حداقل تا یک هفته از آرایش چشم خودداری کنید.

ادامه استفاده از قطره‌های تجویزی (اغلب قطره‌های ضدالتهاب به تدریج قطع می‌شوند).

همچنان از شنا کردن و رفتن به سونا یا جکوزی خودداری کنید

** محیط تمیز:** از قرارگیری در محیط‌های پرگردوغبار یا دودآلود خودداری کنید.

اگرچه دامنه درمان با فمتولیزیک بسیار وسیع است، اما معمولاً برای نمرههای خیلی شدید ممکن است روشهای دیگری مانند ICL پیشنهاد شود.

نزدیکبینی (میوپی): معمولاً تا حدود ۱۰- دیوپتر

دوربینی (هایپروپی): معمولاً تا حدود ۴+ دیوپتر

آستیگماتیسم: معمولاً تا حدود ۶ دیوپتر

عدم ابتلا به بیماریهای چشمی فعال: فرد نباید بیماریهای چشمی مانند آبسیاه (گلوکوم)، آبمروارید (کاتاراکت)، خشکی چشم شدید، عفونتهای چشمی فعال (مانند کنژنکتیویت) یا مشکلات شدید شبکیه داشته باشد.

قطر مردمک: افراد با مردمک بسیار بزرگ ممکن است در شب دچار هاله و نورگری (Glare) شوند. این مورد باید قبل از عمل ارزیابی شود

در دنیا افراد زیادی دچار عیوب انکساری چشم مثل دوربینی، نزدیک‌بینی و آستیگماتیسم هستند. این افراد می‌توانند با استفاده از روش‌های مختلفی نقص بینایی خود را اصلاح کنند. یکی از این روش‌ها و البته یکی از مدرن‌ترین عمل‌های چشم، فمتولیزیک است. عمل فمتولیزیک یک روش جراحی‌ لیزری چشم است که به دلیل کارایی، کاهش زمان بهبودی و کاهش عوارض پس از عمل، محبوبیت زیادی پیدا کرده‌است.

عمل فمتولیزیک (Femto Lasik) بدون استفاده از تیغ جراحی، نقص بینایی شما را درمان می‌کند؛ بنابراین اگر از نزدیک‌شدن تیغ جراحی به چشمتان می‌ترسید یا استرس دارید، این گزینه درمان کاملا مناسب شماست!

عمل فمتولیزیک نوعی عمل چشم است که برای برش قرنیه به جای تیغ از لیزر استفاده می‌کند. این روش یکی از دقیق‌ترین و کم خطرترین انواع جراحی چشم، برای رفع مشکلات انکساری چشم است.

فمتو (Femto) بیانگر تکنولوژی و لیزیک (Lasik) نشان‌دهنده لیزر در این روش است.

در این روش، از لیزر فمتوسکند (Femtosecond)، برای ایجاد یک فلپ نازک در قرنیه استفاده می‌شود و بعد از آن با لیزر اگزایمر بافت زیرین قرنیه را اصلاح می‌کنند.

مزایای عمل فمتولیزیک چیست؟

عمل فمتولیزیک یک عمل سرپایی نسبتا بی‌خطر و بدون درد است که دوره نقاهت کوتاه مدتی دارد. دقت و ظرافت این عمل بسیار بالاست؛ بنابراین بهترین نتایج را به ارمغان می‌آورد. این نوع عمل انکساری چشم از جدیدترین تکنولوژی عمل چشم استفاده می‌کند و بدون استفاده از تیغ جراحی به درمان بیمار می‌پردازد. سایر مزایای عمل فمتولیزیک عبارت‌اند از:

در عمل فمتولیزیک برخلاف سایر روش‌ها جراح می‌تواند ضخامت برش را پیش‌بینی کند و تمام فرایند جراحی را از پشت کامپیوتر بررسی و کنترل کند.

به‌دلیل عدم استفاده از تیغ جراحی، خطر ایجاد خراش در حین عمل جراحی کاهش می‌یابد.

به‌دلیل دقت و ظرافت کار لیزر، خطر ابتلا به آستیگماتیسم پس از عمل کاهش می‌یابد.

فمتولیزیک بسیار دقیق است و این امکان را به جراح می‌دهد که بتواند یک لایه نازک‌تر از سطح قرنیه را برش دهد و نزدیک‌بینی را به صورت مؤثرتری درمان کند.

فمتولیزیک به جراح این قابلیت را می‌دهد که در اندازه فلپ، شکل و جهت برش تنوع بیشتری داشته باشد و با توجه به مشخصات هر بیمار سفارشی‌تر صورت بگیرد.

در عمل فمتولیزیک قرنیه‌ به شکلی برش میخورد که فلپ دارای لبه‌هایی است که بعد از جراحی راحت‌تر در جای خود جایگذاری شود و در مدت زمان کوتاه‌تری بهبود یابد. همچنین خطر در رفتگی فلپ کاهش می‌یابد.

عوارض جانبی این عمل نسبت به سایر روش‌ها مثل لیزیک سنتی و لازک و پی آر کی کمتر است و زمان بهبودی هم کوتاه‌تر است.

شرایط لازم برای عمل فمتولیزیک

سن مناسب: معمولاً افراد باید بالای ۱۸ سال باشند. دلیل این شرط این است که چشمها در سنین پایینتر هنوز در حال رشد و تغییر هستند و شماره چشم ثابت نیست.

پایداری شماره چشم: شماره عینک (نمره چشم) شما باید حداقل در ۱۲ تا ۲۴ ماه گذشته پایدار بوده باشد. تغییرات زیاد در نمره چشم، نشاندهنده عدم ثبات بینایی است

ضخامت کافی قرنیه: قرنیه باید به اندازه کافی ضخیم باشد تا پس از ایجاد فلپ و تراشیدن لایههای زیرین، ساختاری محکم و ایمن باقی بماند. این مورد با تستی به نام پاکیمتری اندازهگیری میشود.

عدد انحنای قرنیه (کراتومتری): انحنای قرنیه نباید خیلی کم یا خیلی زیاد باشد. شرایطی مانند قوز قرنیه (کراتوکونوس) یک منع مطلق برای عمل است

نمره عینک مجاز

اگرچه دامنه درمان با فمتولیزیک بسیار وسیع است، اما معمولاً برای نمرههای خیلی شدید ممکن است روشهای دیگری مانند ICL پیشنهاد شود.

نزدیکبینی (میوپی): معمولاً تا حدود ۱۰- دیوپتر

دوربینی (هایپروپی): معمولاً تا حدود ۴+ دیوپتر

آستیگماتیسم: معمولاً تا حدود ۶ دیوپتر

عدم ابتلا به بیماریهای چشمی فعال: فرد نباید بیماریهای چشمی مانند آبسیاه (گلوکوم)، آبمروارید (کاتاراکت)، خشکی چشم شدید، عفونتهای چشمی فعال (مانند کنژنکتیویت) یا مشکلات شدید شبکیه داشته باشد.

قطر مردمک: افراد با مردمک بسیار بزرگ ممکن است در شب دچار هاله و نورگری (Glare) شوند. این مورد باید قبل از عمل ارزیابی شود

مراقبت و دوره نقاهت بعد از عمل فمتولیزیک

پس از عمل فمتولیزیک، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:

درد خفیف، سوزش یا خارش

آمدن اشک از چشم

تاری دید

حساسیت به نور

هاله یا تابش خیره‌کننده اطراف منابع نور مثل لامپ و چراغ

قرمزی چشم.

این علائم معمولا چند روز طول می‌کشد؛ بنابراین ممکن است بخواهید مدتی از کار خود را مرخصی بگیرید.

پزشک باید دستورالعمل‌هایی را در مورد مراقبت‌های بعدی و بهبودی به شما بدهد که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

شما باید برای ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از عمل از محافظ چشم استفاده کنید تا از خاراندن یا مالش چشم و از بین رفتن فلپ جلوگیری شود.

بعد از ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از جراحی باید یک قرار ملاقات با جراحتان داشته باشید تا محافظ‌های چشم را بردارد و بینایی شما را بررسی کند.

ممکن است پزشک برای جلوگیری از عفونت یا التهاب، انواعی از قطره‌های چشمی را برای شما تجویز کند.

به شما دستور داده می‌شود که از لنزهای تماسی روی چشم جراحی‌شده استفاده نکنید، حتی اگر دید شما تار باشد.

تا دو هفته بعد از جراحی باید از استعمال لوسیون‌ها، کرم‌ها و لوازم آرایشی اجتناب کنید.

پزشک همچنین به شما توصیه می‌کند که از فعالیت‌های شدید مثل ورزش بین یک تا سه روز پس از عمل خودداری کنید.

یک تا دو هفته پس از عمل فمتولیزیک باید از شنا یا استفاده از جکوزی خودداری شود.

حداقل چهار هفته پس از عمل فمتولیزیک باید از ورزش‌های تماسی و سایر فعالیت‌های شدید خودداری شود.

بینایی شما ممکن است در چند ماه اول پس از جراحی همچنان در نوسان باشد و سه الی شش ماه طول بکشد تا اثر کامل این روش را درک کنید.

جراح شما باید برای حداقل شش ماه پس از جراحی، ویزیت‌های منظم را با شما برنامه‌ریزی کند

تفاوت اصلی لیزیک چشم با فمتولیزیک در نحوه برش‌دادن قرنیه و ایجاد فلپ است. در عمل لیزیک برش قرنیه توسط یک دستگاه کوچک به نام میکروکراتوم (Microkeratome) انجام می‌شود که حاوی نوعی تیغ جراحی است. در فمتولیزیک از هیچ‌گونه تیغ جراحی استفاده نمی‌شود و لیزر فمتوسکند جایگزین تیغ جراحی برای ایجاد فلپ شده‌است. در هر دوی این روش‌ها پس از برش قرنیه از لیزر اگزایمر برای رفع نقص انکساری چشم استفاده می‌شود. دقت فمتولیزیک در ایجاد برش بسیار بالاتر از لیزیک است.

در لازک لایه اپیتلیوم مثل لیزیک سنتی با دستگاه میکروکراتوم برش داده می‌شود سپس لبه آن خم می‌شود تا لیزر اگزایمر به سطح قرنیه بتابد و مشکلات انکساری آن برطرف شود اما در عمل فمتولیزیک در تمام مراحل از لیزر استفاده می‌شود. مزیت فمتولیزیک نسبت به لازک این است که چون برای برش از تیغ استفاده نمی‌کند، جراح تنوع بیشتری برای ایجاد برش و شکل و جهت برش دارد و باتوجه به وضعیت چشم بیمار به صورت اختصاصی‌تر عمل می‌کند و دقت و ظرافت بسیار بالاتری دارد.

فمتواسمایل (Femto Smile) جدیدترین روش اصلاح بینایی برای نزدیک‌بینی است، اما فمتولیزیک برای سایر نواقص انکساری مثل دوربینی و آستیگماتیسم هم کاربرد دارد.

در فمتواسمایل با استفاده از لیزر فمتوسکند یک ناحیه از قرنیه به صورت خیلی ظریف و نازک برش می‌خورد، سپس یک عدسی کوچک از سطح چشم برداشته می‌شود. برداشتن این عدسی به تنهایی به اصلاح انکسار چشم کمک می‌کند و نیاز به لیزر اگزایمر ندارد، اما در روش فمتولیزیک با استفاده از لیزر فمتوسکند، فلپ ایجاد می‌شود و سپس از لیزر اگزایمر برای اصلاح نقص انکساری (دوربینی، نزدیک‌بینی، آستیگماتیسم) استفاده می‌شود. بعد از رفع مشکل، فلپ به جای خود برگردانده شده و روی قرنیه ترمیم می‌شود.

فمتواسمایل نسبت به فمتولیزیک کم‌تهاجمی‌تر است.

در لیزیک، یک برش بزرگ (معمولا ۲۰ میلی‌متر) لازم است تا لیزر اگزایمر بتواند قرنیه زیرین را تغییر شکل دهد. درصورتی‌که فمتواسمایل تنها به یک برش بسیار کوچک (اغلب کمتر از ۴ میلی‌متر) برای تسهیل برداشتن عدسی نیاز دارد.

در فمتواسمایل از یک نوع لیزر استفاده می‌شود اما در فمتولیزیک از دو نوع لیزر استفاده می‌شود. بنابراین هزینه فمتولیزیک بیشتر از فمتواسمایل است.

عمل فمتولیزیک طولانی‌تر از فمتواسمایل است، زیرا پیچیده‌تر است.

افرادی که خشکی چشم دارند بهتر است از فمتواسمایل استفاده کنند، زیرا این عمل بیشترین نتیجه مثبت را روی افرادی دارد که دچار خشکی چشم هستند.

هردو این عمل‌ها از دقت بسیار بالایی برخوردارند

تفاوت عمل پی آر کی (PRK) با فمتولیزیک هم در نحوه ایجاد برش برای استفاده از لیزر اگزایمر است. روش‌های گوناگونی برای برش لایه اپیتلیوم قرنیه وجود دارد که فمتولیزیک کم‌خطرترین آنهاست. همانطور که قبلا اشاره کردیم در روش فمتولیزیک از لیزر فمتوسکند برای ایجاد برش در قرنیه استفاده می‌شود، سپس از لیزر اگزایمر برای درمان استفاده می‌شود، اما در روش پی آر کی برش قرنیه با الکل صورت می‌گیرد. در واقع قرنیه برش نمی‌خورد بلکه لایه اپی‌تلیوم قرنیه توسط الکل حذف می‌شود سپس با لیزر اگزایمر به درمان مشکل انکساری پرداخته می‌شود. پس از ۴ روز قرنیه لایه اپی‌تلیوم را ترمیم می‌کند اما ترمیم لایه بسیار دردناک است.

زمان بهبودی فمتولیزیک بسیار کوتاه‌تر از پی آر کی است. شما نهایتا پس از ۲۴ الی ۴۸ ساعت بینایی خود را پس از فمتولیزیک به دست می‌آورید و نیاز به استفاده از قطره‌ برای ترمیم چشم ندارید اما در پی آر کی حداقل ۴ روز طول می‌کشد که قرنیه ترمیم شود و شما ناچارید تا مدت‌ها از قطره چشم برای بهبود زخم استفاده کنید.

در فمتولیزیک طیف گسترده‌ای از میوپی (نزدیک‌بینی) قابل درمان است به طوری که حتی تا ۱۲ دیوپتر را می‌توان درمان کرد، اما اگر از پی آر کی برای اصلاح میوپی بالای ۷ دیوپتر استفاده شود، نه‌‌تنها نمره چشم برمی‌گردد بلکه دچار کدر‌شدن قرنیه و کاهش دید می‌شوید.

فمتولیزیک بسیار پیشرفته‌تر از عمل پی آر کی است و برای افرادی که قرنیه نازکتری دارند بسیار ایمن‌تر است. بااین‌حال بسیاری از افراد پی آر کی را انتخاب می‌کنند چراکه هزینه عمل PRK نسبت به لیزیک کمتر است.


خشکی چشم یک بیماری شایع و اغلب مزمن است که زمانی اتفاق میافتد که چشمهای شما اشک کافی تولید نمیکنند یا اشک به سرعت تبخیر میشود. این موضوع منجر به التهاب و ناراحتی سطح چشم میشود.

درک این نکته مهم است که اشک فقط برای زمانی که گریه میکنید نیست، بلکه یک لایه محافظتی ضروری برای سلامت، شفافیت و راحتی چشم است.

خشکی چشم چیست؟

برای درک این بیماری، بهتر است ابتدا ساختار اشک را بدانیم:
اشک شما از سه لایه اصلی تشکیل شده است:

لایه چربی (Lipid Layer): بیرونیترین لایه که توسط غدد میبومین در پلکها تولید میشود. وظیفه آن جلوگیری از تبخیر سریع لایه میانی است.

لایه آبی (Aqueous Layer): لایه میانی و ضخیم که توسط غدد اشکی اصلی تولید میشود. چشم را شستشو داده و مواد محرک و آلوده را دور میکند.

لایه مخاطی (Mucin Layer): داخلیترین لایه که به اشک کمک میکند تا به طور یکنواخت روی سطح چشم پخش شود.

خشکی چشم اساساً به دو دلیل اصلی رخ میدهد:

کمبود تولید اشک (Aqueous Deficient Dry Eye): غدد اشکی شما به اندازه کافی اشک (به ویژه لایه آبی) تولید نمیکنند.

تبخیر بیش از حد اشک (Evaporative Dry Eye): این شایعترین نوع خشکی چشم است و معمولاً به دلیل اختلال در عملکرد غدد میبومین (MGD) ایجاد میشود. در این حالت، غدد چربی در لبه پلکها مسدود شده و لایه چربی کافی تولید نمیکنند. در نتیجه اشک به سرعت تبخیر میشود.

اغلب افراد ترکیبی از هر دو نوع را تجربه میکنند.علائم و نشانههای خشکی چشم

علائم آن میتواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و شامل موارد زیر است:

احساس سوزش، خارش یا خراشیدگی در چشم

احساس وجود شن یا جسم خارجی در چشم

قرمزی چشم

آبریزش چشم (پاسخ جبرانی بدن به خشکی!)

تاری دید که با پلک زدن موقتاً بهتر میشود

حساسیت به نور

خستگی چشم، especially پس از خواندن یا کار با کامپیوتر

مشکل در استفاده از لنزهای تماسی

احساس سنگینی پلکها

درمان خشکی چشم (از ساده به پیچیده)

درمان خشکی چشم معمولاً یک روند تدریجی و ترکیبی است و هدف اصلی، برگرداندن رطوبت به چشم، کاهش التهاب و محافظت از سطح چشم است.

۱. تغییرات سبک زندگی و درمانهای خانگی

استفاده از اشک مصنوعی: اولین و سادهترین خط درمان.

برای استفاده منظم (بیش از ۴ بار در روز)، از انواع بدون مواد نگهدارنده (Preservative-Free) استفاده کنید.

انواع مختلفی (ژل، قطره) وجود دارد؛ ممکن است نیاز باشد چند برند را امتحان کنید.

کمپرس گرم و ماساژ پلک:

یک حوله گرم و مرطوب را به مدت ۵-۱۰ دقیقه روی چشمان بسته قرار دهید.

سپس پلکهای بالا و پایین را به آرامی به سمت مژهها ماساژ دهید.

این کار به نرم شدن و آزادسازی چربیهای مسدود شده در غدد میبومین کمک میکند.

بهداشت پلک: با استفاده از شامپوهای مخصوص یا دستمالهای بهداشتی پلک، لبه پلکها را تمیز کنید تا از تجمع باکتریها و پوستهها جلوگیری شود.

پلک زدن کامل و منظم: به ویژه هنگام کار با کامپیوتر یا مطالعه، که معمولاً پلک زدن ما ناقص و کم میشود.

افزایش رطوبت محیط: استفاده از دستگاه بخور در خانه یا محل کار.

تغذیه و هیدراته ماندن:

نوشیدن آب کافی.

مصرف اسیدهای چرب امگا ۳ (مکمل روغن ماهی یا بذر کتان) که به کاهش التهاب و بهبود کیفیت چربی اشک کمک میکنند.

استراحت به چشمانتان: قانون 20-20-20 را رعایت کنید (هر 20 دقیقه، به مدت 20 ثانیه به چیزی در 20 قدمی خود نگاه کنید).

محافظت از چشم: در فضای باز از عینک آفتابی با پوشش جانبی استفاده کنید تا از چشم در برابر باد و آفتاب محافظت شود.

۲. درمانهای پزشکی و دارویی

اگر روشهای فوق کافی نباشند، پزشک ممکن است گزینه های زیر را پیشنهاد کند:

قطرههای چشمی ضدالتهاب:

سیکلوسپورین (Restasis, Cequa) یا لیفیتگراست (Xiidra): این قطرهها به طور خاص برای درمان التهاب زمینهای در خشکی چشم مزمن طراحی شدهاند و تولید اشک را افزایش میدهند.

کورتیکواستروئیدهای چشمی: برای دورههای کوتاهمدت برای کاهش سریع التهاب شدید استفاده میشوند.

انسداد نقطه اشکی (Punctal Plugs):

پزشک “پلاگ”های کوچک و استریلی را در مجرای خروج اشک (نقطه اشکی) قرار میدهد. این کار باعث میشود اشکهای طبیعی شما برای مدت طولانیتری روی چشم باقی بمانند.

این پلاگها میتوانند موقت (جاذب) یا دائمی (سیلیکونی) باشند.

عینکهای محافظ مخصوص (Moisture Chamber Glasses): این عینکها با ایجاد یک محفظه مرطوب در اطراف چشم، از تبخیر اشک جلوگیری میکنند.

۳. درمانهای پیشرفته و دستگاههای پزشکی

برای موارد مقاوم خشکی چشم، به ویژه نوع تبخیری ناشی از MGD:

لیپیفلو (Lipiflow): یک دستگاه است که همزمان با اعمال حرارت ملایم به پلکهای داخلی، ماساژ پنوماتیک را به پلکهای خارجی اعمال میکند تا غدد میبومین را باز و پاکسازی کند.

IPL (نور پالسی شدید): این درمان که برای مشکلات پوستی استفاده میشد، اکنون برای درمان MGD تأیید شده است. نور IPL به کاهش التهاب و از بین بردن عروق خونی غیرطبیعی کمک میکند و عملکرد غدد میبومین را بهبود میبخشد.

TearCare: یک سیستم گرمایشی قابل تنظیم است که مستقیماً به پلکها اعمال میشود تا چربیهای غدد میبومین را ذوب کند، سپس پزشک با ماساژ، چربیها را خارج میکند.

 

 

۱. بیماری‌های مرتبط با عدسی: آب مروارید (Cataract)

توضیح: به کدر شدن عدسی طبیعی و شفاف چشم گفته می‌شود. عدسی مانند لنز دوربین عمل می‌کند و تار شدن آن، مانع از عبور صحیح نور به شبکیه می‌شود.

علل: کهولت سن (شایع‌ترین علت)، دیابت، ضربه به چشم، قرارگیری طولانی‌مدت در معرض نور خورشید بدون محافظ، مصرف طولانی‌مدت کورتیکواستروئیدها، سیگار کشیدن.

علائم:

تاری پیشرونده و بدون درد دید

حساسیت به نور و خیرگی (به‌ویژه در شب)

محو شدن یا زرد شدن رنگ‌ها

دید بهتر در نور کم (به دلیل باز شدن مردمک)

نیاز مکرر به تغییر نمره عینک

درمان:

تنها درمان قطعی: جراحی.

در این جراحی، عدسی کدر شده با یک عدسی داخل چشمی (IOL) مصنوعی و شفاف جایگزین می‌شود.

جراحی معمولاً سریع، بی‌خطر و با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود.

۲. بیماری‌های مرتبط با شبکیه

الف) دژنراسیون ماکولا وابسته به سن (AMD)

توضیح: تخریب بخش مرکزی شبکیه به نام ماکولا که مسئول دید مستقیم و دقیق (خواندن، رانندگی، تشخیص چهره) است.

علائم: تاری یا نقطه کور در مرکز دید، اعوجاج خطوط مستقیم (مانند پنجره‌ها یا درها).

درمان:

خشک: درمان قطعی ندارد، اما مصرف مکمل‌های خاص (طبق نظر پزشک) می‌تواند پیشرفت آن را کُند کند.

تر: تزریق داروهای ضد VEGF به داخل چشم برای کاهش رشد عروق خونی غیرطبیعی. درمان‌های لیزری نیز در موارد خاص کاربرد دارد.

ب) جداشدگی شبکیه (Retinal Detachment)

توضیح: یک اورژانس پزشکی که در آن شبکیه از لایه زیرین خود جدا می‌شود. اگر به سرعت درمان نشود، منجر به از دست دادن دائمی بینایی می‌شود.

علل: ایجاد سوراخ یا پارگی در شبکیه، ضربه شدید به سر یا چشم، بیماری‌های التهابی، نزدیک‌بینی شدید.

علائم هشداردهنده:

دیدن ناگهانی مگس پران (ذرات شناور جدید)

دیدن فلاش‌های ناگهانی نور

احساس پرده یا سایه سیاه در میدان دید

درمان: فقط با جراحی و به روش‌های مختلف مانند لیزر، انجماد (کرایو) یا تزریق گاز به داخل چشم برای چسباندن مجدد شبکیه.

۳. بیماری‌های مرتبط با عصب بینایی: آب سیاه (گلوکوم) (Glaucoma)

توضیح: یک گروه از بیماری‌ها که به عصب بینایی آسیب می‌زنند. این آسیب معمولاً به دلیل افزایش فشار داخل چشم ایجاد می‌شود.

علل: افزایش فشار چشم به دلیل اختلال در تخلیه مایع زلالیه، سابقه خانوادگی، سن بالا، دیابت.

علائم:

گلوکوم زاویه باز (شایع): در مراحل اولیه هیچ علامتی ندارد و دید مرکزی طبیعی است. کاهش میدان دید محیطی به تدریج و به شکل مخفیانه رخ می‌دهد.

گلوکوم زاویه بسته (حاد): یک اورژانس پزشکی با علائم درد شدید چشم، سردرد، تهوع، استفراغ، تاری ناگهانی دید و هاله دور نورها.

درمان: هدف، کاهش فشار چشم و جلوگیری از آسیب بیشتر است.

دارو (قطره چشمی): خط اول درمان برای کاهش تولید مایع یا بهبود خروج آن.

لیزر (ترابکولوپلاستی): برای بهبود سیستم تخلیه چشم.

جراحی: برای ایجاد یک مسیر تخلیه جدید.

۴. بیماری‌های مرتبط با قرنیه

الف) قوز قرنیه (Keratoconus)

توضیح: نازک و برآمده شدن تدریجی قرنیه به شکل مخروط که منجر به تاری و اعوجاج بینایی می‌شود.

علائم: تاری و اعوجاج بینایی، افزایش سریع نمره عینک و آستیگماتیسم نامنظم، حساسیت به نور.

درمان:

مراحل اولیه: عینک یا لنزهای تماسی سخت.

متوسط: کراس‌لینکینگ (Cross-Linking) قرنیه؛ یک روش برای تقویت بافت قرنیه و جلوگیری از پیشرفت بیماری.

پیشرفته: پیوند قرنیه.

ب) خشکی چشم (Dry Eye)

توضیح: زمانی که چشم به اندازه کافی اشک تولید نمی‌کند یا اشک کیفیت مناسبی ندارد و به سرعت تبخیر می‌شود.

علائم: سوزش، خارش، احساس شن ریزه، قرمزی، آبریزش واکنشی، تاری دید.

درمان: استفاده از اشک مصنوعی، کمپرس گرم، رعایت بهداشت پلک، مصرف امگا-۳، در موارد شدید دارو (مانند سیکلوسپورین) یا روش‌هایی مانند بستن نقطه اشکی.

۵. عیوب انکساری (Refractive Errors)

توضیح: زمانی که شکل چشم مانع از تمرکز صحیح نور روی شبکیه می‌شود.

انواع:

نزدیک‌بینی (میوپی): تاری دید دور

دوربینی (هایپروپی): تاری دید نزدیک (و در سنین بالا، تاری دید دور)

آستیگماتیسم: تاری و اعوجاج دید در همه فواصل به دلیل انحنای نامنظم قرنیه.

پیرچشمی (Presbyopia): کاهش توانایی تمرکز روی اجسام نزدیک با افزایش سن (معمولاً پس از ۴۰ سالگی).

درمان: عینک، لنز تماسی، جراحی انکساری (مانند لیزیک، PRK، ICL).

۶. سایر بیماری‌های مهم

انحراف چشم (استرابیسم): عدم هماهنگی عضلات چشم و انحراف کره چشم. درمان شامل عینک، ورزش چشمی، تزریق بوتاکس یا جراحی عضلات چشم است.

کوررنگی: اغلب یک اختلال ارثی وابسته به کروموزوم X است که در تشخیص رنگ‌ها (معمولاً قرمز و سبز) مشکل ایجاد می‌کند. درمان قطعی ندارد، اما از لنزها یا عینک‌های مخصوص برای کمک به تشخیص بهتر رنگ‌ها استفاده می‌شود.

التهاب ملتحمه (Conjunctivitis یا قرمزی چشم): عفونت یا التهاب لایه شفاف روی سفیدی چشم. می‌تواند ویروسی، باکتریایی یا آلرژیک باشد. درمان بسته به علت، شامل قطره‌های آنتی‌بیوتیک، ضدویروس یا آنتی‌هیستامین است

خلاصه کلی

عینک: وسیله ای نوری است که لنزهای اصلاح کننده در قابی قرار می گیرند و در مقابل چشم ها قرار می گیرند.

لنز تماسی: عدسی های نازک و انعطاف پذیری هستند که مستقیماً روی قرنیه چشم قرار می گیرند.

جراحی اصلاح دید: مجموعه ای از روش های جراحی است که با تغییر شکل فیزیکی قرنیه، عیوب انکساری را به طور دائمی یا نیمه دائمی اصلاح می کند.

1. عینک (Eyeglasses)

توضیح: عینک رایج ترین وسیله برای اصلاح مشکلات بینایی مانند نزدیک بینی، دوربینی، آستیگماتیسم و پیرچشمی است.

مزایا:

ایمنی بالا: خطر عفونت یا آسیب مستقیم به چشم بسیار کم است.

استفاده آسان: گذاشتن و برداشتن آن ساده است.

محافظت اضافی: می‌توانند از چشم در برابر گرد و غبار، باد و ذرات ریز محافظت کنند (به ویژه با لنزهای ضد ضربه).

تنوع و مد: به عنوان یک اکسسوری مد و استایل قابل استفاده هستند.

هزینه اولیه پایین: در مقایسه با جراحی، هزینه کمتری دارد.

مناسب برای همه سنین: از کودکان تا سالمندان.

معایب:

محدودیت در میدان دید: قاب عینک ممکن است میدان دید محیطی را محدود کند.

تغییر در ظاهر: برخی افراد از تغییر ظاهر خود با عینک راضی نیستند.

مشکلات فیزیکی: بخار گرفتن لنزها، لغزیدن روی بینی، ایجاد فشار روی پل بینی و گوش.

محدودیت در فعالیت ها: در ورزش های پرتحرک، شنا یا در هوای بارانی ممکن است مشکل ساز باشد.

وابستگی: همیشه باید به همراه فرد باشد.

2. لنز تماسی (Contact Lenses)

توضیح: لنزهای کوچک و نازکی که مستقیماً روی لایه اشک چشم شناور می مانند و عیوب انکساری را اصلاح می کنند.

مزایا:

میدان دید طبیعی: از آنجایی که مستقیماً روی چشم حرکت می کنند، میدان دید وسیع تر و طبیعی تری ارائه می دهند.

عدم تغییر ظاهر: ظاهر طبیعی فرد حفظ می شود.

راحتی در فعالیت ها: برای ورزشکاران و افرادی که سبک زندگی فعالی دارند ایده آل هستند.

عدم تاثیر آب و هوا: در هوای بارانی یا سرد بخار نمی گیرند.

تنوع: انواع مختلفی دارند (یکبارمصرف، ماهانه، نرم، سخت، رنگی و…).

معایب:

مراقبت و بهداشت دقیق: نیاز به تمیز کردن و ضدعفونی کردن روزانه دارند (به جز انواع یکبارمصرف). رعایت نکردن بهداشت می‌تواند منجر به عفونت های جدی چشمی شود.

عوارض چشمی: ممکن است باعث خشکی چشم، سوزش، آلرژی یا حساسیت شوند.

زمان استفاده محدود: نمی توان به طور دائم و 24 ساعته از آنها استفاده کرد (به جز برخی انواع خاص).

هزینه مستمر: نیاز به خرید مداوم محلول و لنزهای جدید دارند.

مهارت لازم: گذاشتن و برداشتن آنها نیاز به آموزش و مهارت دارد.

3. جراحی اصلاح دید (Refractive Surgery)

توضیح: روشی دائمی برای اصلاح عیوب انکساری با استفاده از لیزر یا ابزارهای جراحی برای تغییر شکل قرنیه.

انواع رایج:

لازک (LASIK): رایج ترین روش. در آن لایه نازکی از قرنیه (فلپ) برداشته شده و لیزر به بافت زیرین تابانده می شود.

پی آر کی (PRK): روش قدیمی تر. در آن لایه سطحی قرنیه (اپیتلیوم)完全 برداشته می شود و لیزر مستقیماً به سطح قرنیه تابانده می شود.

اسمایل (SMILE): روشی مدرن که در آن با لیزر یک لنز کوچک از درون قرنیه ایجاد و خارج می شود.

مزایا:

دائمی یا نیمه دائمی: پس از بهبودی، نیاز به عینک یا لنز به طور قابل توجهی کاهش می یابد یا به طور کامل از بین می رود.

راحتی در زندگی روزمره: آزادی عمل در ورزش، شنا و فعالیت های مختلف.

صرفه جویی مالی بلندمدت: با حذف هزینه های مکرر عینک و لنز.

کیفیت بینایی بالا: بسیاری از افراد پس از جراحی، بینایی بهتری از 20/20 تجربه می کنند.

معایب و ریسک ها:

هزینه اولیه بالا.

ریسک های جراحی: اگرچه نادر است، اما عوارضی مانند عفونت، خشکی چشم های شدید، هاله بینی در شب، نورگرفتگی (Glare) یا حتی کاهش بینایی وجود دارد.

غیرقابل برگشت بودن: نتیجه عمل معمولاً دائمی است.

عدم تضمین 100%: ممکن است برخی افراد همچنان برای برخی فعالیت ها (مثل رانندگی در شب) نیاز به عینک داشته باشند.

عدم مناسب بودن برای همه: افرادی با قرنیه نازک، شماره چشم بسیار بالا، خشکی چشم شدید یا برخی بیماری های دیگر کاندیدای مناسبی برای جراحی نیستند.

احتمال بازگشت جزئی بینایی: به ویژه در افراد با شماره چشم بسیار بالا، ممکن است پس از چند سال بخشی از عیب انکساری بازگردد

توضیحات مفصل بیماری‌های زمینه‌ای

۱. بیماری‌های متابولیک و اندوکرین (هورمونی)

دیابت:

2. عوارض چشمی:

رتینوپاتی دیابتی: آسیب به عروق خونی شبکیه که میتواند منجر به خونریزی، کاهش دید شدید و حتی کوری شود.

ادم ماکولا: تورم در ناحیه مرکزی شبکیه که باعث تاری دید می‌شود.

آب مروارید (کاتاراکت) زودرس: افراد دیابتی در سنین پایین‌تر به cataract مبتلا می‌شوند.

گلوکوم (آب سیاه): افزایش خطر ابتلا به glaucoma.

فلج عصب چشمی: باعث دوبینی می‌شود.

3. بیماری‌های تیروئید:

بیماری چشمی تیروئیدی (افتالموپاتی گریوز):

علائم: بیرون‌زدگی چشم‌ها، پف کردن پلک‌ها، قرمزی و سوزش، احساس فشار پشت چشم، دوبینی و در موارد شدید کاهش بینایی به دلیل فشار روی عصب بینایی.

4. بیماری‌های قلبی-عروقی:

فشار خون بالا (هایپرتانسیون):

رتینوپاتی هیپرتانسیو: آسیب به عروق خونی شبکیه، تنگ شدن عروق، خونریزی و در نهایت کاهش بینایی.

انسداد شریان یا ورید مرکزی شبکیه: که می‌تواند منجر به از دست دادن ناگهانی بینایی شود.

آترواسکلروز (تصلب شرایین): این بیماری خطر انسداد عروق شبکیه را افزایش می‌دهد.

5. بیماری‌های روماتولوژیک و خودایمنی:

آرتریت روماتوئید:

خشکی شدید چشم (سندرم شوگرن ثانویه)

اسکلریت و اپی‌اسکلریت: التهاب شدید و دردناک لایه سفید چشم.

Uveitis (یووئیت): التهاب لایه میانی چشم.

لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE): می‌تواند باعث ایجاد عوارضی مشابه آرتریت روماتوئید و همچنین درگیری عروق شبکیه شود.

اسپوندیلیت آنکیلوزان: با یووئیت حاد قدامی ارتباط قوی دارد.

6. بیماری‌های عفونی سیستمیک:

HIV/AIDS:

رتینیت سیتومگالوویروس (CMV): یک عفونت Opportunistic جدی که می‌تواند منجر به کوری شود.

رتینیت مرتبط با HIV: خود ویروس نیز می‌تواند شبکیه را درگیر کند.

سل (Tuberculosis): می‌تواند باعث یووئیت، التهاب عصب بینایی و تشکیل گرانولوم در چشم شود.

سیفلیس: می‌تواند تقریباً تمام ساختارهای چشم را درگیر کند (یووئیت، رتینیت، نوریت اپتیک).

7. بیماری‌های عصبی:

ام اس (Multiple Sclerosis):

نوریت اپتیک: التهاب عصب بینایی که باعث کاهش دید، درد با حرکت چشم و اختلال در تشخیص رنگ‌ها می‌شود. اغلب یکی از اولین علائم ام اس است.

سکته مغزی: اگر نواحی بینایی در مغز آسیب ببینند، می‌توانند باعث از دست دادن بینایی در یک سمت میدان بینایی (همیانوپسی) یا دوبینی شوند.

8. بیماری‌های ژنتیکی و مادرزادی:

سندرم داون:

کاتاراکت مادرزادی

کراتوکونوس (قوز قرنیه)

لوچی (استرابیسم)

عیوب انکساری بالا

هشدار: این اطلاعات تنها برای اهداف آموزشی است و به هیچ وجه جایگزین مشاوره و نسخه پزشک متخصص نمی‌شود. خوددرمانی در زمینه بیماری‌های چشم می‌تواند بسیار خطرناک باشد و به بینایی آسیب جدی وارد کند.

دسته‌بندی بر اساس نوع بیماری یا کاربرد:

1. داروهای ضد عفونت (Anti-Infectives)

این داروها برای مقابله با عفونت‌های باکتریایی، ویروسی یا قارچی استفاده می‌شوند.

آنتی‌بیوتیک‌ها (Antibiotics):

موارد مصرف: عفونت‌های باکتریایی مانند ورم ملتحمه (کنژنکتیویت) باکتریایی، کراتیت (عفونت قرنیه)، بلفاریت (عفونت لبه پلک) و به عنوان پیشگیری پس از جراحی.

نمونه‌ها:

فلوروکینولون‌ها: سیپروفلوکساسین (Ciprofloxacin)، موکسی فلوکساسین (Moxifloxacin)، افلوکساسین (Ofloxacin)

آمینوگلیکوزیدها: جنتامایسین (Gentamicin)، توبرامایسین (Tobramycin)

ماکرولیدها: اریترومایسین (Erythromycin)، آزیترومایسین (Azithromycin)

سفالوسپورین‌ها: سفازولین (Cefazolin)

داروهای ضد ویروس (Antivirals):

موارد مصرف: عفونت‌های ویروسی مانند ورم ملتحمه ویروسی، کراتیت ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس (تبخال چشمی).

نمونه‌ها: آسیکلوویر (Acyclovir)، گانسیکلوویر (Ganciclovir)، ترای فلوریدین (Trifluridine)

داروهای ضد قارچ (Antifungals):

موارد مصرف: عفونت‌های قارچی قرنیه (کراتیت قارچی) که معمولاً پس از آسیب با اجسام گیاهی یا در افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف رخ می‌دهد.

نمونه‌ها: ناتامایسین (Natamycin)، آمفوتریسین بی (Amphotericin B)

2. داروهای ضد التهاب (Anti-Inflammatories)

برای کاهش التهاب و تورم در چشم استفاده می‌شوند.

کورتیکواستروئیدها (Corticosteroids):

موارد مصرف: التهاب شدید ناشی از آلرژی، یوئیت (التهاب بخش میانی چشم)، پس از جراحی چشم، آسیب چشمی.

هشدار: استفاده طولانی‌مدت یا بدون نظارت می‌تواند عوارض جدی مانند آب سیاه (گلوکوم)، آب مروارید (کاتاراکت) و افزایش خطر عفونت داشته باشد.

نمونه‌ها: پردنیزولون (Prednisolone)، دگزامتازون (Dexamethasone)، فلورومتولون (Fluorometholone)

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs):

موارد مصرف: التهاب خفیف تا متوسط، کاهش تورم پس از جراحی کاتاراکت، کنترل درد پس از جراحی، جلوگیری از التهاب مردمک (میوز) در حین جراحی.

نمونه‌ها: کتورولاک (Ketorolac)، نفناز (Nepafenac)، دیکلوفناک (Diclofenac)

3. داروهای ضد گلوکوم (کاهنده فشار داخل چشم)

این داروها با مکانیسم‌های مختلف، فشار داخل چشم را کاهش می‌دهند.

مسدودکننده‌های بتا (Beta-Blockers):

عملکرد: کاهش تولید مایع زلالیه (Aqueous Humor).

نمونه‌ها: تیمولول (Timolol)، بتاکسولول (Betaxolol)

آگونیست‌های آلفا-۲ (Alpha-2 Agonists):

عملکرد: هم کاهش تولید مایع زلالیه و هم افزایش خروج آن.

نمونه‌ها: بریمونیدین (Brimonidine)

مهارکننده‌های کربنیک آنهیدراز (Carbonic Anhydrase Inhibitors – CAIs):

عملکرد: کاهش تولید مایع زلالیه.

اشکال: قطره چشمی (دورزولامید Dorzolamide، برینزولامید Brinzolamide) و قرص خوراکی (استازولامید Acetazolamide).

آنالوگ‌های پروستاگلاندین (Prostaglandin Analogs):

عملکرد: افزایش خروج مایع زلالیه از مسیر uveoscleral.

نمونه‌ها: لاتانوپروست (Latanoprost)، بیماتوپروست (Bimatoprost)، تراووپروست (Travoprost)

عارضه شایع: تیره‌شدن دائمی رنگ عنبیه و بلندتر شدن مژه‌ها.

داروهای موسینرژیک (میوتیک‌ها – Cholinergic Agents):

عملکرد: انقاض مردمک و افزایش خروج مایع زلالیه.

نمونه: پیلوکارپین (Pilocarpine) – امروزه کمتر استفاده می‌شود.

داروهای ترکیبی: برای کاهش تعداد قطره‌های مصرفی، ترکیبی از داروهای بالا در یک ویال ساخته می‌شود (مثل کوسپت: تیمولول+دورزولامید).

4. داروهای میدریاتیک (گشادکننده مردمک) و سیکلوپلژیک (فلج کننده عضله مژگانی)

عملکرد: گشاد کردن مردمک و فلج کردن موقت عضله مژگانی (عضله فوکوس کننده).

موارد مصرف: معاینه کامل چشم‌پزشکی (مانند معاینه ته چشم)، درمان التهاب داخل چشمی (یوئیت)، پس از جراحی.

نمونه‌ها:

میدریاتیک: فنیل افرین (Phenylephrine)

سیکلوپلژیک/میدریاتیک: تروپیکامید (Tropicamide)، سیکلوپنتولات (Cyclopentolate)، آتروپین (Atropine)

5. داروهای ضد آلرژی (Anti-Allergy)

عملکرد: کاهش خارش، قرمزی و تورم ناشی از آلرژی.

انواع:

آنتی‌هیستامین‌ها: اولوپاتادین (Olopatadine)، کتوتیفن (Ketotifen) – هم علائم را سریع برطرف می‌کنند و هم از بروز آن جلوگیری می‌کنند.

تثبیت کننده‌های ماست سل: کرومولین سدیم (Cromolyn Sodium) – بیشتر برای پیشگیری استفاده می‌شوند.

داروهای ترکیبی (آنتی‌هیستامین + واسیلاتور): نفازولین+فنیل آفرین (Naphazoline+Phenylephrine) – برای رفع سریع قرمزی (استفاده کوتاه‌مدت).

6. داروهای مرطوب کننده (اشک مصنوعی و لوبریکانت‌ها)

عملکرد: جایگزینی یا مکمل اشک طبیعی، روان‌سازی سطح چشم و تسکین علائم خشکی چشم.

انواع:

بدون مواد نگهدارنده: برای استفاده مکرر و طولانی‌مدت ایمن‌تر هستند.

با مواد نگهدارنده: معمولاً برای استفاده کوتاه‌مدت.

حاوی مواد غلیظ‌کننده: مانند کربومر (Carbomer)، هیالورونیک اسید (Sodium Hyaluronate) که مدت بیشتری روی چشم می‌مانند.

7. داروهای تشخیصی

فلورسئین (Fluorescein): برای بررسی خراش قرنیه، قرارگیری لنز تماسی و آنژیوگرافی عروق شبکیه.

سیکلوپنتولات (Cyclopentolate): برای اندازه‌گیری دقیق شماره چشم در کودکان (رفع اسپاسم تطابقی).

8. داروهای مهارکننده عروق اندوترلیال رشد (Anti-VEGF)

عملکرد: مهار پروتئینی که باعث رشد عروق خونی غیرطبیعی و نشت‌کننده در شبکیه می‌شود.

موارد مصرف: دژنراسیون وابسته به سن ماکولا (AMD)، ادم ماکولا ناشی از رتینوپاتی دیابتی، انسداد ورید شبکیه.

نحوه مصرف: تزریق مستقیم به داخل زجاجیه (حفره چشم).

نمونه‌ها: Bevacizumab (Avastin)، Ranibizumab (Lucentis)، Aflibercept (Eylea).

9. داروهای بی‌حس کننده موضعی (Anesthetics)

عملکرد: بی‌حس کردن موقت سطح چشم برای معاینه یا انجام اقدامات پزشکی کوچک.

نمونه‌ها: تتراکائین (Tetracaine)، پروپاراکائین (Proparacaine).

هشدار بسیار مهم: این داروها فقط برای استفاده در مطب پزشک هستند و به هیچ وجه نباید توسط بیمار برای تسکین درد در خانه استفاده شوند، زیرا می‌توانند باعث آسیب جدی به قرنیه شوند.

این دسته‌بندی، داروهای اصلی حوزه چشم‌پزشکی را پوشش می‌دهد. انتخاب داروی مناسب، دوز و مدت مصرف آن، کاملاً به تشخیص پزشک و شرایط خاص هر بیمار بستگی دارد

این لنز ها بسته به طراحی آنها می تواند در کنار دید خوب دور دید مناسبی را به طور همزمان در نزدیک یا میانه ایجاد کنند

با اطلاعاتی که افراد داوطلب عمل آب مروارید یا تعویض لنز طبیعی چشم برای اصلاح عیوب انکساری، در باره انتخاب مناسبترین لنز اصلاح پیرچشمی از منابع مختلف بدست می آورند، گیج و سردرگم می شوند.

یکی از انواع لنزهایی که طی عمل کاتاراکت (آب مروارید) یا تعویض لنز طبیعی چشم برای اصلاح عیوب انکساری، در چشم کار گذاشته می شوند، لنزهای مولتی فوکال (چند کانونی) هستند. تفاوت این لنزها با لنز داخل چشمی تک کانونی استاندارد که معمولا برای اصلاح بینایی در فاصله دور در چشم کار گذاشته می شوند، در این است که این لنز ها به بیمار امکان دید در فواصل مختلف دور، حد وسط و نزدیک را بدون نیاز به عینک می دهند.

برای نیل به این هدف، بر روی یک لنز قدرتهای اپتیکی متفاوتی به صورت رینگ های متحدالمرکزی طراحی و ساخته شده تا بینایی را در فواصل مختلف اصلاح کند. این لنز ها جذابیت خاصی برای افرادی دارند که می خواهند برای دید دور و نزدیک پس از عمل از مزاحمت های عینک خلاص شوند. بسیاری از بیماران اظهار می کنند که پس از انجام این عمل احساس جوانی می کنند؛ چون بدون وابستگی به عینک می توانند نزدیک را ببینند.

این لنزها انواع مختلفی دارند؛ اما در اینجا چند نوع از آنها که موفق به دریافت تأئیدیه FDA (انجمن دارو و غذای آمریکا) شده اند؛ ذکر خواهند شد:

لنز های ریزوم The ReZoom IOL

  با کار گذاری لنز ریزووم در چشم, فرد بینایی خوبی در فواصل دور, نزدیک و حد فاصل آن را خواهد داشت. لنز ریزووم یک لنز چند کانونی نسل دوم است که پنج ناحیه اپتیکی برای اصلاح بینایی در فواصل مختلف را داراست. این لنز توسط شرکت AMO آمریکا طراحی و ساخته شده است. این لنز تأئیدیه FDA (انجمن دارو و غذای آمریکا) را در مارس 2005 دریافت کرد. بر اساس مطالعات بالینی انجام شده, 92% افرادی که لنز ریزووم دارند, برای مطالعه اصلاً به عینک نیاز ندارند و یا فقط گهگاهی نیاز به عینک دارند. بطور معمول شش تا دوازده هفته زمان لازم است تا بیماران به این سیستم جدید عادت کنند. اگر شما مایلید که برای مطالعه وابستگی کمی به عینکتان داشته باشید, لنز ریزووم درست آن چیزی است که منتظرش هستید.

لنزهای چندکانونی تکنیس Tecnis Multifocal IOL

این لنز نیز توسط شرکت(Advanced Medical Optics )AMO آمریکا طراحی و ساخته شده است. این لنز diffractive بوده و در اندازه های مختلف مردمک, فرد بینایی خوبی در فواصل دور, نزدیک و حد فاصل آن را خواهد داشت. این لنز تأئیدیه FDA (انجمن دارو و غذای آمریکا) را در اوائل 2009 میلادی دریافت کرد. 

لنزهای ری استور The ReStor Acrysof IOL

این لنز توسط شرکتAlcon آمریکا طراحی و ساخته شده است.بر اساس یک مطالعه بالینی که کارخانه سازنده این لنز انجام داد, 80% بیماران در هیچ شرایطی نیاز به عینک ندارند. این لنز با بهره گیری از تکنولوژی جدیدی در طراخی لنز بنام “apodized diffractive technology ” بیمار را قادر می کند تا در فواصل مختلف بینایی خوبی داشته و کیفیت زنگی فرد را بهبود می بخشد. این لنز تأئیدیه FDA (انجمن دارو و غذای آمریکا) را در مارس 2005 دریافت کرد. نوع آسفریک آن در اوائل سال 2007میلادی تأئیدیه FDA (انجمن دارو و غذای آمریکا) رادریافت کرد. لنز آسفریک در قسمت های محیطی شعاع انحنای کمتری داشته و حساسیت کنتراست بالاتر و بینایی بهتری در شب دارد. 

لنز های سه کانونه  Trifocal IOL برای اصلاح پیرچشمی

نسل جدید این لنزهای چند کانونی، لنز های سه کانونه است. این لنزها که اخیرا وارد بازار مصرف چشم پزشکی شده اند، بینایی خوب برای دور، حدوسط و نزدیک دارند. بیمارانیکه از این لنزها استفاده کرده اند در بیش از 90% موارد بینایی مطلوبی در همه فواصل بینایی دارند. مصرف این لنزها به طور روزمره انجام می شود به طوریکه اخیرا بیش از هزار لنز از این نوع در مرکز چشم پزشکی دکتر نادری و با موفقیت عالی استفاده شده است. 

معتبرترین لنز های نسل سوم موجود عبارتند از: لنز شرکت زایس آلمان (Zeiss AT Lisa)، لنز FineVision شرکت PhysIOL بلژیک، لنز پان اپتیکس شرکت آلکان آمریکا (Panoptix)،لنز سیمفونی شرکت AMO آمریکا.

خواص لنزهای سه کانونه

وضوح دید در همه فواصل

امروزه پیشرفته ترین لنزهای موجود، لنزهای سه کانونه هستند که دید واضحی درفواصل دور، حد وسط و نزدیک ایجاد می کنند. این لنزها با هدف بیشترین عدم وابستگی به عینک طراحی شده اند؛ تا بیماران بتوانند بدون عینک زندگی فعالی داشته باشند.

نحوه کار لنزهای سه کانونه

این لنزها نورهایی که از فواصل مختلف دور، حدوسط و نزدیک وارد چشم می شوند را طوری خم می کنند که همزمان بر روی شبکیه متمرکز شوند و در نتیجه همزمان فرد فواصل مختلف را واضح می بیند. لنزهای مدرن باعث کاهش ویا شاید حذف وابستگی به عینک و لنز تماسی می شوند. مشابه عینک، این لنزها برای نیاز فعالیت های روزانه شما تنظیم می شوند تا بهترین دید ممکنه را به شما بدهند.

لنزهای سه کانونه برای فعالیت های روزمره

بر خلاف لنزهای تک کانونه و دو کانونه ، لنزهای سه کانونه دید بهتری برای فاصله حد وسط یعنی حدود 60 تا 80 سانتی متری که برای بسیاری از فعالیت های روزانه مثل کار با کامپیوتر لازم است، ایجاد می کنند.

با استفاده از لنزهای سه کانونه شما قادر به انجام طیف وسیعی از فعالیت های روزمره بدون نیاز به عینک خواهید بود. این فعالیت ها عبارتند از:

مطالعه

پخت و پز، نظافت و اتوکشی

کار با کامپیوتر

خرید

تماشای تلویزیون

رانندگی

کار در باغچه خانه

فعالیت و تمرینات ورزشی

مزایای لنزهای سه کانونه

بیشتریت مزیت این لنز ها احتمال بینایی واضح و بدون نیاز به عینک در همه فواصل است. در نتیجه برای فعالیت روزمره نیازی به عینک نخواهید داشت.

هچنین با لنزهای سه کانونه عیوب انکساری قبلی مثل دورینی و نزدیک بینی نیز برطرف خواهند شد. حتی با استفاده از نوع توریک (اصلاح کننده آستیگماتیسم) این لنز ها، آستیگماتیسم نیز قابل درمان است.

این لنزها همچنین برای درمان پیر چشمی که پدیده ای وابسته به سن است و تقریبا همه افراد بالای 40 سال را مبتلا می کند، موثر هستند. زمانیکه شما آب مرواریدتان را درمان می کنید، به طور همزمان با استفاده از این لنزها پیرچشمی را نیز درمان می کنید.

به طور خلاصه بهترین داوطلب این لنزها افرادی هستند که می خواهند به طور کامل از شر عینک و لنز تماسی خلاص شوند.

آنچه که باید  در مورد لنز های چند کانونی اصلاح کننده پیر چشمی بدانید

مشابه همه تکنولوژی های جدید، در انتخاب لنز های چند کانونی نکاتی را باید مد نظر داشته باشید.اگر مبتلا به بعضی از بیماریهای چشمی مثل گلوکوم (آب سیاه)، گرفتاری شبکیه ناشی از دیابت، ورم لکه زرد شبکیه به علت دیابت و یا دژنراسیون ماکولا (تخریب لکه زرد شبکیه) هستید، داوطلب مناسبی برای استفاده از لنز های دو کانونه و سه کانونه نیستید. این بیماریها حتی در مراحل اولیه ممکن است با لنزهای داخل چشمی خاص سازگاری نداشته باشند. اگر با هر کدام از این بیماریها دست و پنجه نرم می کنید برای انتخاب جایگزین با پزشکتان مشورت کنید.

پدیده های نوریLight phenomena

یکی از عوارض جانبی این لنز ها شانس بیشتر اختلالات بینایی و پدیده های نورانی (dysphotopsia) ناشی از تمرکز همزمان نور از فواصل مختلف بر روی شبکیه است. معولا این پدیده ها به شکل زیر دیده می شوند:

پخش نور و خیرگی در شرایط نوری کم

دیدن هاله اطرف چراغ ها در شب

این پدیده ها در بسیاری از افراد خفیف بودهو با گذشت زمان از بین می روند. بهرحال گروه کوچکی از بیماران بخوبی با این پدیده ها سازگار نمی شوند و از این عوارض برای آنها آزار دهنده است.

کاهش وضوح بینایی Decreased contrast sensitivity

نتیجه دیگر چند کانونی بودن لنز داخل چشمی کاهش کیفیت تصویر است. این مسئله به علت توزیع اشعه نورانی فواصل مختلف بر روی شبکیه است. بنابراین ممکن است کیفیت تصویر کمی مخدوش شود.

انواع لنز های مولتی فوکال و تری فوکال، کدام بهتر است؟ کدام برای من مناسب تر است؟

یکی از سوالاتی که بیماران مرتبا از من می پرسند، این است که کدام لنز مولتی فوکال (چند کانونی) بهتر است؟

از گروه لنز های چندکانونی که استفاده بیشتر دارند، لنزهای سه کانونی فاین ویژن، لنزهای سه کانونی زایس، لنزهای تکنیس سیمفونی و لنز های پان اپتیکس آلکان رایج ترین لنزها در ایران و سایر کشورهاست. هر دو لنز (تری فوکال) سه کانونی فاین ویژن و لنزهای سه کانونی زایس دارای قدرت دید حد وسط 1.75 دیوپتر و قدرت دید اصلاحی نزدیک 3.50 دیوپتر هستند؛ در نتیجه وسعت دید اصلاحی آنها وسیع و کامل و از فاصله دور تا نزدیک است. لنز های سیمفونی قدرت اصلاحی دید حدوسط 1.75 دیوپتر دارند. برای استفاده از این لنز ها و افزایش وسعت فواصل دید لازم است یک چشم بیمار (چشم غیر غالب) حدود 0.50 تا 0.75 دیوپتر نزدیک بین شود تا دید نزدیک بهتر شود (اصطلاحا به آن میکرو منوویژن می گوئیم).

از نظر نتایج پس از عمل، درصد بالاتری از افرادی که ازلنز تری فوکال استفاده کرده اند،نسبت به استفاده کنندگان ازسایر لنزها کاملاً ازعینک بی نیاز می شوند. این نتیجه به سادگی ناشی از این واقعیت است که اپتیک این لنز ها در قسمتی که 3.50 دیوپتر را اصلاح می کند، اجاره دید مطالعه را میدهد. این گفته به این معنی نیست که سایر لنزهای طراحی شده خوب نیستند.

انتخاب لنز مناسب برای هر فرد، بستگی به سبک زندگی آن فرد و نیازهای بینائیش دارد. افرادی که می خواهند گلف بازی کنند، خیلی مطالعه نمی کنند و گهگاهی برای مطالعه از عینک استفاده می کنند، داوطلب خوبی برای لنزهای سیمفونی هستند. کسانی که مطالعه خیلی زیاد دارند و عاشق مطالعه یا خیاطی هستند، احتمالا لنز سه کانونی را ترجیح می دهند.

بیماران باید از سایر فاکتور های لنزهای مولتی فوکال اطلاع داشته باشند. همه لنزهای چندکانونی می تواند باعث پخش نور و روشنایی زننده و هاله بینی اطراف چراغ های ماشین روبرو در شب شوند. این مسئله در لنز های تری فوکال بیشتر و در لنزهای سیمفونی کمتر است. بسیاری از افراد چنان دچار شعف ناشی از رهایی از عینک هستند که حتی زمانی که این هاله بینی موقع رانندگی در شب را دارند، مزاحمت آنرا احساس نمی کنند. اینجانب با وجود استفاده خیلی زیاد از لنزهای اصلاح پیرچشمی، شخصاً تاکنون هیچ مورد تعویض لنزی به این دلیل نداشته ام؛ اما از نظر آمار مطالعات در نیم درصد بیماران این مزاحمت ممکن است نیاز به تعویض لنز داشته باشد. حدود نیم درصد بیماران از کیفیت دید این لنز ها ناراضی هستند که نارضایتی با لنز های تک کانونی نیز در همین حد است.

نکته آخری که باید یادآوری کنم این است که همه انواع لنزهای چندکانونی در نور خوب عملکرد بهتری دارند. بنابراین طبیعی است که اگر فردی که لنز چندکانونی دارد، بخواهد در نور تئاتر یا رستورانی که نور چراغ ها را کم کرده اند، نوشته ای را بخواند، راحت نباشد.

سوال نهایی این است کدام نوع لنز مولتی فوکال بهتر است؟ تری فوکال یا سیمفونی؟

جواب بستگی به سبک زندگی و نیاز های شما دارد. اگر شما ورزشکار در محیط بیرون هستید که مثلا با ای پد مطالعه می کنید و استفاده گهگاهی از عینک مطالعه برایتان مهم نیست، ممکن است لنز سیمفونی برایتان مناسب تر باشد. در عوض، اگر کتابخوان حرفه ای هستید و از عینک مطالعه متنفرید، لنز تری فوکال برایتان بهتر است. اگر راننده تاکسی هستید و شب ها رانندگی می کنید، لنز سیمفونی با استفاده گهگاهی از عین مطالعه، برایتان بهترین انتخاب است.

همچنین به شما توصیه می کنم که به پیشنهادات پزشک معالجتان گوش دهید. جراحانی که از این لنز ها به طور روزمره در عمل های جراحی استفاده می کنند، تجربه کافی برای تشخیص اینکه هر فردی با چه لنزی خوشحال تر خواهد بود، دارند. هر جراحی ممکن است لنز خاصی را ترجیح دهد؛ اما مطمئن باشید که این ترجیح جراح بر اساس تجربه از رضایتمندی بیماران قبلی است. من شخصاً از لنز های تری فوکال زایس و لنز های تری فوکال فاین ویژن و لنز های سیمفونی تکنیس و لنز های سه کانونه پان اپتیکس به وفور استفاده می کنم. لنزهای تریفوکال زایس ساخت کشور آلمان و لنز های تری فوکال فاین ویژن ساخت کشور بلژیک و لنزهای تکنیس سیمفونی و ترفوکال پان اپتیکس آلکان ساخت کشور آمریکا هستند.

اوستین (Avastin) دارویی است که معمولا برای درمان بیماری‌های چشمی مانند رتینوپاتی دیابتی، تحلیل ماکولا وابسته به سن و خونریزی‌های چشم به کار می‌رود. این دارو به صورت تزریق داخل چشمی استفاده می‌شود تا از رشد و نشت مایع از عروق غیرطبیعی شبکیه چشم جلوگیری کند و روند کاهش بینایی را کند سازد.

تزریق اوستین زمانی انجام می‌شود که بیماری در چشم شدت یافته و خونریزی گسترده رخ داده باشد. معمولاً تزریق با استفاده از سوزن‌های بسیار نازک و ظریف، در اتاق عمل و پس از بی‌حسی موضعی قطره‌ای انجام می‌گیرد. پس از تزریق، چشم پانسمان می‌شود و در برخی موارد همراه با لیزر درمانی نیز توصیه می‌گردد. ممکن است تزریق در هر دو چشم همزمان یا با فاصله صورت گیرد و بسته به نظر پزشک در چند مرحله تکرار شود.

اوستین (بواسیزوماب) از گروه داروهای آنتی‌بادی‌های مونوکلونال (monoclonal antibodies) است که به عنوان بازدارنده‌های رگ‌زایی (anti-angiogenic agents) عمل می‌کنند.

این دارو با مهار فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF-A)، از تشکیل عروق خونی جدید در تومورها یا بافت‌های آسیب‌دیده مانند شبکیه چشم جلوگیری می‌کند و در دسته درمان‌های هدفمند (targeted therapies) قرار می‌گیرد.

در طبقه‌بندی دارویی، اوستین عمدتاً به عنوان داروی ضد VEGF شناخته می‌شود و برای سرطان‌ها و بیماری‌های چشمی تجویز می‌گردد.

بنابراین اوستین در درمان چشم به صورت تزریق داخل چشمی و تحت نظر پزشک متخصص چشم صورت می‌گیرد و در شرایط خاص بیماری و شدت آن تجویز می‌شود

رتینوپاتی دیابتی: یکی از شایع‌ترین و جدی‌ترین عوارض چشمی دیابت است که بر اثر آسیب به رگ‌های خونی شبکیه چشم ایجاد می‌شود. این بیماری معمولا بدون علائم واضح شروع شده و با پیشرفت، باعث تاری دید، لکه‌های سیاه یا خونریزی داخل چشم و در نهایت نابینایی می‌شود. رتینوپاتی دیابتی به دو نوع غیرتکثیری (NPRD) و تکثیری (PDR) تقسیم می‌شود که در نوع تکثیری، عروق جدید غیرطبیعی تشکیل و خونریزی ایجاد می‌شود.

ادم ماکولار دیابتی: تجمع مایع در ناحیه ماکولا (مرکز دید شبکیه) که باعث ورم شبکیه و تاری دید می‌شود.

آب مروارید: بیماران دیابتی بیشتر در معرض کدری عدسی چشم هستند و این بیماری ممکن است در سنین پایین‌تر اتفاق بیفتد.

آب سیاه: دیابت احتمال ابتلا به آب سیاه یا گلوکوم را افزایش می‌دهد که منجر به آسیب عصب بینایی و کاهش دید می‌شود.

تاری دید موقتی: نوسانات قند خون می‌تواند باعث تغییر شکل عدسی و تاری دید موقتی شود.

درمان بیماری‌ چشم دیابتی

کنترل قند خون: مهم‌ترین عامل پیشگیری و کند کردن پیشرفت بیماری‌های چشمی دیابت است.

تزریق داروهای ضد VEGF مانند آواستین (اوستین) در داخل چشم برای کاهش تشکیل رگ‌های خونی غیرطبیعی و جلوگیری از خونریزی.

لیزر درمانی: برای از بین بردن رگ‌های خونی غیرطبیعی و کاهش ورم شبکیه.

جراحی: در موارد پیشرفته مانند خونریزی شدید داخل چشم یا جداشدگی شبکیه انجام می‌شود.

مراقبت‌های مداوم چشمی: معاینات منظم چشم برای تشخیص زودهنگام و پیگیری درمان.

روند درمان بسته به شدت و نوع بیماری توسط چشم‌پزشک متخصص تعیین می‌شود و ترکیبی از روش‌های دارویی، لیزر و جراحی ممکن است استفاده شود

شستشوی مکرر دست‌ها با آب و صابون قبل از لمس چشم یا صورت، اصلی‌ترین اقدام برای جلوگیری از انتقال باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها به چشم است. دست‌های تمیز را با حوله کاغذی یا پارچه تمیز خشک کنید و از مالیدن چشم با دست‌های کثیف کاملاً خودداری کنید. این عادت ساده خطر ابتلا به عفونت‌هایی مانند التهاب ملتحمه را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد.

مراقبت از لوازم شخصی و آرایشی

لوازم آرایشی چشم، حوله، بالش، ملحفه و دستمال را هرگز با دیگران به اشتراک نگذارید و آن‌ها را حداقل هفته‌ای یک بار با آب داغ بشویید. عینک و عینک آفتابی را روزانه با محلول مناسب تمیز کنید تا از تجمع میکروب‌ها جلوگیری شود. استفاده از حوله‌های تمیز و جداگانه برای پاک کردن اطراف چشم نیز ضروری است.

بهداشت لنزهای تماسی

قبل از دست زدن به لنزها، دست‌ها را کاملاً بشویید و خشک کنید؛ هرگز از آب شیر برای شستشو استفاده نکنید. لنزها را با محلول مخصوص ضدعفونی کنید، قبل از خواب، شنا یا دوش گرفتن خارج کنید و برنامه تعویض لنز را دقیق رعایت نمایید. محفظه نگهداری را روزانه با محلول تازه بشویید و از مخلوط کردن محلول قدیمی و جدید پرهیز کنید.

اقدامات محیطی و تغذیه‌ای

در محیط‌های پرخطر مانند استخر، کارگاه یا تماس با مواد شیمیایی، از عینک محافظ استفاده کنید. رژیم غذایی متعادل غنی از ویتامین‌ها (مانند ویتامین C و A) مقاومت چشم را افزایش می‌دهد و معاینات دوره‌ای چشم‌پزشکی برای تشخیص زودهنگام ضروری است. شستشوی چشم با سرم فیزیولوژیک یا شامپوی بچه رقیق‌شده نیز می‌تواند زیر مژه‌ها را تمیز نگه دارد

 

تعریف مگس‌پران چشم

مگس‌پران چشم (Eye Floaters) به لکه‌ها، نخ‌ها، نقاط تیره یا اشکال شناور در میدان دید اشاره دارد که با حرکت چشم جابه‌جا می‌شوند و اغلب در زمینه روشن مانند آسمان یا دیوار سفید بیشتر دیده می‌شوند. این پدیده سایه کدورت‌های موجود در زجاجیه (مایع ژله‌ای داخل چشم) بر شبکیه است و معمولاً بی‌ضرر است، اما افزایش ناگهانی آن نیاز به بررسی دارد.

علل ایجاد مگس‌پران

جداشدگی خلفی زجاجیه (PVD): شایع‌ترین علت، به ویژه در افراد بالای ۵۰ سال، که زجاجیه کوچک و چروکیده شده و رشته‌های آن سایه می‌اندازد.

التهاب داخل چشمی (یووئیت): تجمع سلول‌های التهابی در زجاجیه باعث ایجاد لکه‌ها می‌شود.

خونریزی زجاجیه: در دیابتی‌ها یا ضربه، خونریزی خفیف به صورت مگس‌پران ظاهر می‌گردد.

عوامل دیگر: نزدیک‌بینی شدید، جراحی آب‌مروارید، ضربه چشم یا پارگی شبکیه.

علائم و زمان مراجعه به پزشک

علائم شامل دیدن نقاط تیره، تارعنکبوتی یا حلقه‌های شناور است که با تمرکز بر آن‌ها دور می‌شوند. مراجعه فوری لازم است اگر مگس‌پران ناگهانی افزایش یابد، همراه جرقه نور، سایه در دید جانبی یا کاهش ناگهانی بینایی باشد، زیرا ممکن است نشانه پارگی یا جداشدگی شبکیه باشد.

روش‌های درمان

در اکثر موارد، درمان لازم نیست و مغز به تدریج به آن عادت می‌کند. گزینه‌های درمانی عبارتند از:

لیزر درمانی (YAG Laser): برای مگس‌پران‌های بزرگ و آزاردهنده، لیزر آن‌ها را بخار می‌کند، اما ریسک آسیب شبکیه دارد.

جراحی ویترکتومی: زجاجیه خارج و با محلول نمکی جایگزین می‌شود؛ برای موارد شدید و خطرناک استفاده می‌گردد، اما ممکن است عوارض مانند آب‌مروارید ایجاد کند.

اقدامات خانگی: استراحت چشم، ماساژ گیجگاه با پارچه گرم، مصرف آب زیاد، غذاهای غنی از امگا-۳ و تورین (ماهی، گردو)، اما این‌ها درمان قطعی نیستند.

معاینه کامل توسط چشم‌پزشک برای تشخیص علت ضروری است و درمان بر اساس شدت علائم تعیین می‌شود.

معاینه کامل چشم برای تشخیص مگس‌پران

چشم‌پزشک با معاینه کامل ته چشم (fundoscopy) و استفاده از قطره‌های گشادکننده مردمک (mydriatic drops)، زجاجیه و شبکیه را بررسی می‌کند تا علل احتمالی مانند جداشدگی خلفی زجاجیه، التهاب (یووئیت)، خونریزی یا پارگی شبکیه را تشخیص دهد. در موارد مشکوک، معاینه ممکن است ۲-۳ هفته تکرار شود و از روش‌هایی مانند OCT (تووگرافی انسجام نوری) یا سونوگرافی چشم برای ارزیابی دقیق‌تر زجاجیه استفاده گردد. این معاینه برای رد مشکلات جدی مانند جداشدگی شبکیه ضروری است، حتی اگر علائم موقتاً بهبود یابن

 

 

ناخنک چشم (Pterygium) یک رشد غیرطبیعی بافت ملتحمه به سمت قرنیه است که اغلب به علت قرارگیری طولانی‌مدت در معرض نور آفتاب و اشعه ماوراء بنفش (UV) ایجاد می‌شود. این بیماری می‌تواند باعث قرمزی، سوزش، خشکی و احساس جسم خارجی در چشم شود و در موارد پیشرفته موجب تاری دید یا تغییر شکل قرنیه شود. درمان آن شامل استفاده از قطره‌های مرطوب‌کننده و ضد التهاب در مراحل ابتدایی و جراحی در مواردی است که رشد ناخنک بینایی را تهدید کند. همچنین پیشگیری با استفاده از عینک آفتابی مناسب و محافظت از چشم در برابر نور خورشید و عوامل محرک محیطی اهمیت دارد.​

علت ناخنک چشم

عوامل اصلی بروز ناخنک چشم شامل:

قرارگیری طولانی‌مدت در معرض اشعه UV خورشید

قرارگیری در معرض گرد و غبار، باد، دود و محیط‌های خشک و گرم

رنگ پوست و چشم روشن

افزایش سن بالای 60 سال

سابقه خانوادگی و ژنتیک

خشکی و التهاب مزمن چشم

علائم ناخنک چشم

قرمزی و التهاب چشم

سوزش و خارش

احساس وجود جسم خارجی در چشم

خشکی چشم

در موارد پیشرفته، تاری دید و تغییر شکل قرنیه به دلیل گسترش بافت ناخنک

ایجاد ضایعه صورتی یا قرمز رنگ روی سفیدی چشم نزدیک قرنیه.

درمان ناخنک چشم

در مراحل اولیه: استفاده از قطره‌های اشک مصنوعی برای کاهش خشکی و التهاب، داروهای ضدالتهاب مانند استروئیدها در صورت نیاز

رعایت پیشگیری با عینک آفتابی، کلاه لبه‌دار و محافظت از چشم

در موارد رشد پیشرفته و تهدید به بینایی: جراحی برداشتن ناخنک همراه با جراحی‌های پیشرفته برای کاهش احتمال عود

درمان‌های خانگی مکمل

شامل استفاده از گیاهان مانند روغن بنفشه و عرق رازیانه به عنوان تسکین‌دهنده علائم گزارش شده‌اند، ولی اثربخشی قطعی پزشکی کمتر تایید شده است.​

با توجه به تاثیرات محیطی و محافظت، بهترین اقدام پیشگیری است و در صورت بروز علائم حتماً به چشم‌پزشک مراجعه شود.

 چشم ها، اولين عضوي از صورت هستند که توجه افراد را جلب مي کنند و در جذابيت صورت شما نقش بسزائي دارند. پلک ها علاوه بر حفاظت از چشم ها در زيبائي آن مؤثر مي باشند. پلک ها در اثر عواملی چون بالا رفتن سن، استرس، سیگار کشیدن یا آفتاب و در مواردی نیز به علل ارثی تغییر شکل داده و حالت پف آلود، افتاده یا چروکیده پیدا میکنند.

با گذشت زمان، ممکن است بعلت شل شدن پوست پلک ها، ضعف عضلات و بيرون زدن محفظه هاي چربي پلک ها؛ پلک بالا و يا پائين شل و پف آلود شوند. مهمترين علت آن افزايش سن است؛ اما ممکن است ارثي نيز باشد.ممکن است ابروها نيز پائين بيفتند. این مساله در موارد شدیدتر باعث محدودیت میدان دید فرد می شود که در این صورت، بلفاروپلاستی جنبه درمانی پیدا می کند.  

از نظر زيبائي شناسي؛ چنين وضعي ممکن است از جذابيت چشمان شما بکاهد و باعث شود که خسته و پير بنظر برسيد. اگر اين حالت شديد باشد، مي تواند منجر به اختلالات عملکردي نظير؛ کاهش ميدان بينائي يا اشکال در زدن عينک شود. جراحی پلک بدون شک یکی از مهمترین و کلیدی ترین روش های درمانی برای بازیابی جوانی و شادابی صورت است. با جراحی پلک می توان حالت جوانی و زیبایی را به پلک ها برگرداند. جراحي زيبائي پلک در جهت بهبود ظاهر چشم ها، بلفاروپلاستي ناميده مي شود.

جراحي بلفاروپلاستي معمولا يک عمل سرپائي است و تحت بي حسي موضعي انجام مي شود. انجام اين عمل روي پلک بالا، باعث بالا کشيده شدن پلک ها و کاهش چين هاي پيشاني مي شود.پف پلک پائين و پوست اضافي و شل نيز برداشته مي شود. اين کار را مي توان با ليزر نيز انجام داد که نتيجه آن با روش هاي معمول تفاوت چنداني ندارد.   

   تکنیک عمل بلفاروپلاستی

برای بلفاروپلاستی پلک بالا، برشها در پلک بالا، در شیار بالای هر چشم داده می شوند. عضله، چربی و پوست اضافه برداشته می شود و با بخیه های ظریف، برشها بسته می شوند. اثر به جا مانده از برش، معمولا به صورت یک خط نازک، در شیار پلک محو می شود.برای بلفاروپلاستی پلک پایین از دو طریق می توان اقدام کرد: اگر پوست پلک ها شل نباشد و فقط برجستگی چربی دور چشم و پف پلک پایین داشته باشیم، به منظور خارج کردن بافت چربی اضافه موجود در زیر چشمها، برشها را می توان در داخل قسمت داخلی پلک پایین در سمت ملتحمه داد و از این طریق بدون پرش پوستی چربی های اضلفه و برجسته را تخلیه کرد تا پف زیر پلک بخوابد. روش دیگر این است که اگر توام با پف زیر چشم، شلی پوست پلک نیز داشته باشیم، برش را از سمت بیرون روی پوست پلک می دهیم. این برش حدود دو میلی متر پایین تراز خط رویش مژه ها داده می شود. از همین طریق چربی های اضافه تخلیه شده و در پایان عمل پوست شل اضافه برداشته می شود. چون برش ظریف است رد آن باقی نمی ماند.

ممکن است بعد از عمل، تورم یا کبودی مختصر در پلکها به وجود آید که معمولا به سرعت فروکش می کند . جراح استفاده از کمپرس سرد و بالا نگه داشتن سر را هنگام دراز کشیدن به شما توصیه می کند که به کاهش تورم و تسریع بهبودی کمک می کنند.

پلکها بسیار سریع بهبود می یابند و جای برشها معمولا محو می گردد. زنان می توانند هرگونه اثر باقیمانده از برشها را با آرایش چشم محو کنند. در اغلب مردان، اثر برشها در خطوط خنده طبیعی محو می شود. اغلب مردم در طی یک هفته بعد از جراحی به زندگی معمول طبیعی خود بر می گردند. 

اقدامات قبل از عمل جراحی پلک

1. از خوردن آسپرین یا مواد حاوی آسپرین یا ایبوپروفن تا یک هفته قبل از عمل و 2 هفته بعد از عمل خودداری فرمائید. اگر دارویی مصرف می کنید که روی گردش خون و خونریزی تأثیر می گذارد سریعا به پزشک خود اطلاع دهید.

2. از کشیدن مواد مخدر و مصرف الکل دو هفته قبل از عمل و 2 هفته بعد از عمل خودداری کنید. اگر مصرف این دو را متوقف نکنید، بهبودی زخم ها به تعویق می افتد و قرمزی پوست و سایر اختلالات باقی می مانند.

3. روز عمل استحمام کرده و از مواد آرایشی (بخصوص در اطراف پلکها) استفاده نکنید.

4.بهتر است از یک هفته قبل از عمل تا دو هفته بعد از عمل, ویتامین C (اسید اسکوربیک) مصرف نمائید. 

مراقبتهای بعد از عمل جراحی پلک

1- هیچ پانسمانی روی چشم ها قرار نمی گیرد، فقط ممکن است قطعه ای چسب، روی پلک یا گوشه  چشمها قرار داده شده باشد که نباید به آن دست بزنید.

2- پلکها و نواحی اطراف آنها متورم و کبود هستند. تورم غیر قرینه بین دو طرف، غیر طبیعی نیست. ممکن است در 48 ساعت اول بعد از جراحی تورم افزایش یابد ولی کم کم از بین خواهد رفت. ممکن است در هنگام صبح، تورم پلکها بیشتر باشد که این نکته هم ایرادی ندارد.

3- با گذاشتن دو بالش زیر سر؛ سر خود را بالا نگهدارید.

4-پس از عملتان به شما نسخه ای داده می شود که در آن آنتی بیوتیک های خوراکی، پماد آنتی بیوتیکی چشم  و کورتون و داروهای مسکن درد وجود دارد. لطفا داروهای این نسخه را قبل از رفتن به اتاق عمل فراهم کنید تا بعد از خاتمه عمل و بازگشت به خانه آنها را آماده داشته باشید.

 5-در طی 48 ساعت اول بعد از عمل داخل کیسه فریزر یخ گذاشته و پس از گذاشتن گاز یا پارچه ای تمیز روی پلکها و سپس گذاشتن کیسه یخ روی آن کمپرس سرد کنید. تا زمانی که احساس ناراحتی نکنید؛کمپرس را ادامه دهید و دوباره پس از فاصله زمانی این کار را تکرار کنید. این کار باعث کاهش کبودی پلکها می شود.

6-پس از گذشت 48 ساعت این کار را با کمپرس گرم ادامه دهید.

7- طبق نطر پزشک معالج یک یا دو روز بعد جهت معاینه به مطب مراجعه کنید و پس از آن می توانید استحمام کنید.

8-در صورت گسترش قرمزی محل برش، افزایش تورم، درد یا گرما در محل برشها یا خارج شدن ترشح از آنها و یا تب، پزشک خود را مطلع نمائید .

9- بخیه ها معمولا” یک هفته بعد از جراحی برداشته می شوند. بعد از برداشتن بخیه ها، تورم و تغییر رنگ اطراف چشم ها کم کم  فروکش می کند.

10- اشک ریزش، حساسیت به نور شدید، تاری دید یا دوبینی ممکن است در دوران کوتاهی در چند هفته اول پس از جراحی وجود داشته باشد. 

لکه‌های خونی در سفیدی چشم که به خونریزی زیر ملتحمه معروف است، زمانی رخ می‌دهد که رگ‌های خونی کوچک زیر سطح شفاف چشم (ملتحمه) پاره شده و خون نشت می‌کند. این حالت معمولاً بی‌خطر است و خودبه‌خود برطرف می‌شود.

دلایل شایع و رده‌بندی شده:

۱. علل مکانیکی و فیزیکی

افزایش ناگهانی فشار در ناحیه سر یا چشم:

سرفه یا عطسه شدید

استفراغ

زورزدن (مثلاً در یبوست یا بلندکردن اجسام سنگین)

فشار در حین زایمان

ضربه مستقیم به چشم:

اصابت اجسام

مالش شدید چشم

آسیب‌های ورزشی

تغییرات فشار محیط:

پرواز

غواصی

۲. علل پزشکی و بالینی

فشار خون بالا (هایپرتنسیون)

اختلالات انعقاد خون:

هموفیلی

مصرف داروهای رقیق‌کننده خون (مانند وارفارین، آسپرین، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی)

کمبود ویتامین K

بیماری‌های عروقی:

دیابت (به‌خصوص اگر کنترل نشده باشد)

تصلب شرایین

عفونت‌های چشمی (کنژنکتیویت ویروسی یا باکتریایی شدید)

جراحی‌های چشمی اخیر

۳. علل مرتبط با سن و تغییرات بدنی

پیری طبیعی: با افزایش سن، رگ‌ها شکننده‌تر می‌شوند.

تغییرات هورمونی در بارداری

خستگی شدید و کم‌خوابی

۴. علل نادر اما جدی

تومورهای چشمی

بیماری‌های سیستمیک مانند واسکولیت (التهاب عروق خونی)

اختلالات خودایمنی

ویژگی‌های خونریزی زیر ملتحمه

ظاهر: لکه قرمز روشن و یکنواخت در سفیدی چشم، معمولاً بدون درد

بدون تأثیر بینایی: بینایی دچار مشکل نمی‌شود

بدون ترشح: معمولاً ترشح یا خارش ندارد

روند بهبود: طی ۱ تا ۳ هفته به تدریج محو می‌شود و رنگ آن مانند کبودی تغییر می‌کند (از قرمز به زرد یا سبز)

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر فوراً به چشم‌پزشک مراجعه نمایید:

خونریزی پس از ضربه شدید به سر یا چشم

خونریزی مکرر در هر دو چشم

همراهی با درد، تغییر بینایی، یا حساسیت به نور

وجود خونریزی در سایر قسمت‌های بدن (مانند کبودی‌های بی‌دلیل)

سابقه اختلالات خونریزی‌دهنده یا مصرف داروهای رقیق‌کننده خون

اگر خونریزی بخش عمده سفیدی چشم را پوشانده باشد

پیشگیری و مراقبت

کنترل فشار خون و قند خون

محافظت از چشم در ورزش‌های پرخطر

پرهیز از مالش شدید چشم

مصرف کافی ویتامین‌های C و K در رژیم غذایی

مراجعه منظم به چشم‌پزشک به‌ویژه در سنین بالا یا بیماری‌های مزمن

در اکثر موارد، خونریزی زیر ملتحمه نیاز به درمان خاصی ندارد و خودبه‌خود بهبود می‌یابد، اما ارزیابی پزشکی برای رد کردن علل زمینه‌ای مهم است

 

 

​کره چشم از سه لایه اصلی تشکیل شده است: لایه فیبروزی خارجی (شامل قرنیه و صلبیه)، لایه عروقی میانی (یووه‌آ یا شامل عنبیه، جسم مژکی و کوروئید) و لایه عصبی داخلی (شبکیه). هر لایه نقش حفاظتی، تغذیه‌ای یا حسی خاصی دارد و اجزای داخلی مانند عدسی، زجاجیه و مایع زلالیه بین آن‌ها قرار گرفته‌اند. این ساختارها نور را جمع‌آوری، متمرکز و به سیگنال عصبی تبدیل می‌کنند.

​لایه فیبروزی (خارجی)

قرنیه: بخش شفاف جلویی با ۵ لایه (اپیتلیوم، غشای بومن، استروما، غشای دسم و اندوتلیوم) که نور را شکسته و وارد چشم می‌کند.

صلبیه: پوشش سفید و سخت عقبی که شکل کره چشم را حفظ کرده و محافظت می‌کند.

لایه عروقی (میانی یا یووه‌آ)

عنبیه: رنگارنگ و کنترل‌کننده اندازه مردمک برای تنظیم نور ورودی.

جسم مژکی: تولید مایع زلالیه و کنترل شکل عدسی برای فوکوس.

کوروئید (مشیمیه): لایه پرعروق که شبکیه را تغذیه می‌کند.

لایه عصبی (داخلی)

شبکیه از ۹-۱۰ لایه تشکیل شده، شامل سلول‌های مخروطی (رنگ‌ها)، استوانه‌ای (نور کم) و سلول‌های گانگلیونی که سیگنال‌ها را به عصب بینایی ارسال می‌کنند. زجاجیه (ژله شفاف) و زلالیه (مایع تغذیه‌کننده بخش قدامی) بخش‌های داخلی را پر می‌کنند.

 

آناتومی چشم | EYE - عینک دی کالا

 

 

دست آورد دکترفرشاد آدینه

تعداد مقالات
0
پرسشهای پاسخ داده شده
0
کلیپهای آموزشی چشم پزشکی
0
تعداد مقالات
24
پرسشهای پاسخ داده شده
0
کلیپهای اموزشی
0

اخذ نوبت از طریق یکی از موارد زیر

نسخه کلینیکی و متناسب با سایت پزشکی:

ارتباط با مطب دکتر فرشاد آدینه‌وند
برای نوبت‌گیری، مشاوره یا پیگیری نتایج درمان، از روش‌های زیر استفاده کنید:

  • تماس تلفنی با منشی مطب

  • ارسال پیام از طریق واتساپ یا تلگرام

  • ثبت درخواست در فرم تماس سایت
    تمامی پیام‌ها در ساعات کاری مطب بررسی و پاسخ داده خواهند شد.

آخرین مطالب سایت

عمل بلفاروپلاستی -دکتر فرشاد ادینه وند

لیزرp1 برای جلوگیری از اب سیاه-دکتر فرشاد ادینه وند

عمل فمتولیزیک-دکتر فرشاد ادینه وند

عمل لازک-دکتر فرشاد ادینه وند

عمل لیزیک-دکتر فرشاد ادینه وند

عمل ادونس لازک-دکتر فرشاد ادینه وند

تزریق آواستین در دیابتی ها-دکتر فرشاد ادینه وند

رضایت بیمار از عمل پیرچشمی-دکتر فرشاد ادینه وند